الگوهای مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های انتروکوکوس فسیوم و فکالیس در بیماران بخش مراقبت های ویژه

چکیده زمینه و هدف: از عوامل مساعد کننده کلونیزه شدن انتروکوک های مقاوم ، بستری شدن در مراقبت های ویژه، مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک ها، بستری شدن طولانی در بیمارستان می باشد. دراین مطالعه الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انتروکوکی در بیماران بستری در چهار بیمارستان تهران مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: نمونه های بالینی از شهریور1390 تا اردیبهشت 1391 از بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه جمع آوری گردیدند. انتروکوک های جدا شده، باتست های بیوشیمیایی تایید شدند. انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم بر اساس ژن های ddl اختصاصی گونه تایید شدند. تست های حساسیت به آنتی بیوتیک ها با دیسک دیفیوژن و میکروآگار دایلوشن بر اساس معیارهای clsi انجام گرفت. یافته ها: از 41 جدایه انتروکوک در بخش مراقبت های ویژه ، ۲۲ جدایه (۵۲/۵ درصد) و ۱۹ جدایه (۴۷/۵ درصد) به ترتیب به عنوان انتروکوکوس فسیوم و انتروکوکوس فکالیس شناخته شدند. بیشترین جدایه های انتروکوکوس فسیوم از ادرار و انتروکوکوس فکالیس از نمونه های تراشه جداشدند. میزان مقاومت به ونکومایسین، آمپی سیلین، جنتامیسین، نیتروفورانتوئین و کلرامفنیکل در انتروکوکوس فسیوم بیش از انتروکوکوس فکالیس و میزان مقاومت به تتراسیکلین، سیپروفلوکساسین و اریترومایسین در هر دو گونه تقریبا برابر بود.mic50 در سویه های مقاوم به ونکومایسین و آمپی سیلین انتروکوکوس فسیوم بیش از 256 میکروگرم در میلی لیتر و در جنتامیسین بیش از 1024 میکروگرم در میلی لیتر بود. نتیجه گیری: حضور سویه های چند مقاومتی انتروکوکوس فسیوم در بخش مراقبت های ویژه برای پزشکان و بیماران بستری هشداری جدی می باشد. کلمات کلیدی: انتروکوکوس فسیوم، انتروکوکوس فکالیس، بخش مراقبت های ویژه، مقاومت آنتی بیوتیکی